زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

حسن بن زیاد عطّار ضبّی





حسن بن زیاد عطّار ضبّی طائی کوفی، از اصحاب خاص امام صادق (علیه‌السّلام) و از محدثان موثق شیعه در عصر آن حضرت بود.


۱ - معرفی اجمالی



حسن بن زیاد عطّار ضبّی طائی کوفی، اهل کوفه، مولای بنی ضبّه، از اصحاب خاص امام صادق (علیه‌السّلام) و راوی از آن امام همام بوده است.
راویانی همچون ابان بن عثمان و پسرش محمد از وی روایت نقل کرده‌اند.
رجال‌شناسان شیعی بدون اختلاف، او را یکی از راویان ثقه شیعه به شمار آورده‌اند. نامش با چندین اسم دیگر مشترک است، ولی وجه تمایزش با دیگران، یکی از طریق القاب او مانند ضبّی، عطّار و طائی، و دیگر به سبب راویانی همچون ابان بن عثمان و محمد بن ابی‌عمیر می‌باشد.

۲ - آثار



اصل و کتاب الحدیث دو اثر حسن بن زیاد عطّار است که ابن ابی‌عمیر از آنها خبر داده است.

۳ - مطالعه بیشتر



برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۱۸] استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۹۹.


۴ - پانویس


 
۱. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۴۷.    
۲. ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۷۳.    
۳. مازندرانی، محمّد بن اسماعیل، منتهی المقال، ج۲، ص۳۸۴.    
۴. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۹، ص۲۲۲.    
۵. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۳۲۳.    
۶. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۲۶.    
۷. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۴۷.    
۸. عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۲، ص۲۰۹.    
۹. مازندرانی، محمّد بن اسماعیل، منتهی المقال، ج۲، ص۳۸۴.    
۱۰. طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ص۴۲۴.    
۱۱. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۲۰۱.    
۱۲. حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، ص۱۰۳.    
۱۳. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۳۲۳.    
۱۴. امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۵، ص۷۵.    
۱۵. آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲، ص۱۴۶.    
۱۶. آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۲۱.    
۱۷. طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۱۶۶.    
۱۸. استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۹۹.
۱۹. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۹، ص۲۲۲.    


۵ - منبع



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۶۳، برگرفته از مقاله «حسن بن زیاد عطّار ضبّی طائی کوفی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.